۱۳۸۹ تیر ۲۲, سه‌شنبه

کس نستاندم به هیچ...

" کس نستاندم به هیچ ار تو برانی از درم
مقبل هر دو عالمم گرتو قبول می کنی
از همه کس رمیده ام با تو در آرمیده ام
جمع نمی شود دگر هر چه تو می پراکنی
..."
***
پ ن 1: عاشق این کار از آلبوم شوریده با اجرای خانم پریسا و گروه دستان هستم.
پ ن 2:چیزی رو یاد گرفتم که خیلی سخت بود. البته یقین دارم جرقه ای بود تو ذهنم و گرنه شاید اگه به خودم بود حالا حالا ها یا هیچ وقت یاد نمی گرفتم. خیلی سخت بود و بهای سنگینی داشت اما فکر می کنم از فهمیدنش لذت بردم.
پ ن 3: به قول فرزانه ای که براش از ته قلب احترام قائلم هستی اتوماتیک عمل می کنه و مهندسی دقیقی داره. باور کنید.
پ ن 4: امیدوارم فراموشش نکنم حالا که ...

۳ نظر:

kelk shid گفت...

چه شعر زیبایی سکوت خوبم

سکوت جایی واسه کامنت تو بلاگ سپیدار ندیدم
نگرانم...

محمد گفت...

سلام سکوت جون همیشه مهربون

دل نوشت پست قبلی ات خیلی با احساس و زیبا بود . افرین به تو

سکوت عزیز با محبت ؛ خیلی زیبا ادبیات رو میدونی . به تو باید هنرمند گفت .

ای کاش از اون جرقه ای که در پی نوشت 2 هم گقتی می نوشتی .

اعیاد شعبانیه رو هم به شما گل تبریک میگم از بابت مهربونی هایی که به من و صدای پای زندگی دارم خیلی ممنونم و سپاسگزارم .

شما خیلی مهربونیییییییییی سکوت گل

ماه كوچك گفت...

مي گما ما كه چيزي نفهميديم جز علاقمندي تون به اثر خانم پريسا چي ياد گرفتين؟؟؟!!!!!